Gruba lektura: Traktat o odchudzaniu

Joannę Chmielewską w znakomitej większości znamy z jej kryminałów. To wielce utalentowana i bardzo płodna autorka, więc jestem pewna, że każdy z nas zetknął się z przynajmniej jedną z jej książek.

Niewiele z nas jednak wie, że ta sama autorka popełniła jeden z najbardziej racjonalnych poradników odchudzania. "Traktat o odchudzaniu" to książka zabawna i mocno autobiograficzna. Rozprawia się z wieloma mitami, bez żenady wyśmiewa niektóre zachowania grubasów.

Sama pochodzi z rodziny mającej skłonności do tycia, więc doskonale rozumie, jak to jest całe życie walczyć z wagą. Jednocześnie, książka to NIE jest przepisem na odchudzanie. Jest zbiorem przemyśleń, wspomnień i sposobów, w jaki autorka i jej bliscy walczą i walczyli z kilogramami.

Zapewne właśnie dlatego książka nie zdobyła takiej sławy, bo mimo, że książki pani Chmielewskiej kojarzą wszyscy, to żadna z niej celebrytka. I w takim toni jest utrzymana jej książka. Jakby napisała ją zwykła kobieta, ze zwykłymi problemami, nie sławna pisarka.

Z czystym sumieniem mogę polecić ją absolutnie każdemu, bo książka jest zarówno zabawna, jak i czasem wzruszająca, nie naiwna i całkiem motywująca.

Naprawdę, przeczytajcie. Mało jest tak dobrych książek o odchudzaniu.

A, sprawozdanie! Prawie bym zapomniała:). Skłony już wykonałam, i wreszcie poszłam biegać. Co prawda ledwo trochę powyżej dwóch kilometrów, ale pobiegłam, i to się dla mnie liczy. Muszę odzyskać kondycję, a potem już będzie z górki:).

I mała rzecz, która potrafi poprawić nastrój. Jakaś kobieta, w wieku starszym, około 60 lat na oko, uśmiechnęła się szeroko na mój widok i zapytała: Już od rana?

Jej miasto! Jak biegałam na mojej wiosce, to starsze panie najwyżej dziwnie się patrzyły. Tutaj, w Poznaniu, można dostać wsparcie od obcej kobiety na ulicy. Zawsze wiedziałam, że pisane mi jest miasto:).